Eindelijk was het zover: we konden ons gaan inleven in het atelier in de Doornzelestraat.
Iedere leerling kreeg een Guatemalteekse naam, een job, een portemonnee en een kaartje met taken. We mochten ook Guatemalteekse kledij kiezen om ons helemaal te kunnen inleven. We deden de taken en onze jobs met veel enthousiasme maar leerden ook dat het leven ook een aardig centje kost. Dan maar een bijjob in de textielfabriek of op de koffieplantage aannemen. Maar daar leerden we weer dat de bazen hun macht misbruiken: Maya-indianen mochten hun traditionele kledij niet dragen in de fabriek, mannen werden meer betaald dan vrouwen, we kregen geen eerlijk loon, de omstandigheden waren ook echt niet oké (geen pauze, niet praten, geen vragen stellen, …).
Gelukkig konden we ook onze stem laten horen doordat er reporters zijn die artikels publiceren over dit soort van onrecht. We maakten ook pamfletten en spreuken en organiseerden een betoging voor een eerlijk loon en voor een job zonder discriminatie.
We eindigden deze ervaring met een dorpsfeest waar we onze belevenissen aan elkaar konden vertellen en waar we zelfgemaakte tortilla’s met sausje konden proeven.
Bedankt aan de begeleiders van het inleefatelier om dit voor onze kinderen te organiseren. Ze zullen dit niet licht vergeten.
